Strona:Karol May - Przez pustynię tom 2.djvu/39

 — Nie chcesz połączyć się z innymi szczepami Szammarów?
 — A gdzieżby trzody nasze znalazły paszę?
 — Słusznie. Chcecie się więc podzielić na mniejsze oddziały, zwabić gubernatora na pustynię i tu go rozgromić?
 — Tak jest; on z wojskiem swojem nie może nic zrobić Szammarom. Inna rzecz z moimi wrogami; to są Arabowie; nie mogę ich dopuścić aż do moich pastwisk.
 — Ilu wojowników ma twój szczep?
 — Tysiąc i stu.
 — A twoi wrogowie?
 — Więcej niż trzy razy tyle.
 — W jakim czasie mogą się wojownicy twego szczepu zgromadzić?
 — W jednym dniu.
 — Gdzie jest obóz Obeidów?
 — Nad dolnym biegiem Cab-asfalu.
 — A gdzie są Abu-Hammedzi?
 — W pobliżu El Fattha, w miejscu, gdzie Tygrys przedziera się przez góry Hamrin.
 — Po której stronie?
 — Po obydwóch stronach.
 — A Dżowarjowie?
 — Między Dżebel Kernina a prawym brzegiem Tygrysu.
 — Czy wysłałeś ludzi na zwiady?
 — Nie.
 — Powinieneś był to zrobić.
 — Nie można. Szammara łatwo poznać i każdy byłby zgubiony, gdyby go spotkano. Ale — —
 Zamilkł i spojrzał na mnie badawczo. Potem zagadnął mnie:
 — Emirze, czy jesteś naprawdę przyjacielem Atejbeha Maleka?
 — Tak.
 — I naszym przyjacielem także?
 — Tak.
 — Pójdź ze mną; pokażę ci coś!
 Wyszedł z namiotu, a za nim ja, Anglik i wszyscy obecni Arabowie. Obok wielkiego namiotu szejka roz-