Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/101

się tylko. To niebezpieczna intrygantka, którą muszę za wszelką cenę unieszkodliwić.
 — Więc uważa pan jej ojca również za człowieka niebezpiecznego?
 — Oczywiście.
 — Jako pretendenta do tronu?
 — O nie! — rzekł z uśmiechem Mejia. — Niebezpiecznym jest, zdaniem mojem, każdy człowiek, — wszystko jedno kobieta, czy mężczyzna, — który nie idzie ze mną, a przeciw mnie...
 Generał uciął, rozległy się bowiem kroki. Odwróciwszy głowy, ujrzeli kamerdynera Grilla, który w Cuernavacca grał rolę ochmistrza.
 — O cóż chodzi? — zapytał Maksymilian dobrotliwie.
 — Niech Wasza Cesarska Mość wybaczy. Przybył pan marszałek — zameldował Grill.
 — Basaine?
 — Tak. Pragnie mówić z Waszą Cesarską Mością.
 — Już idę.
 — Marszałek jest tu obok.
 — A więc zawróćmy.
 Maksymiljan zawrócił w kierunku zamku. Mejia zasępił się. Zobaczywszy ponury wyraz jego twarzy, cesarz zapytał:
 — Czy mam pana pożegnać, generale?
 Cesarz wiedział doskonale, iż Basaine i Mejia są zaciekłymi wrogami.
 — Proszę bardzo Waszej Cesarskiej Mości, aby mi wolno było pozostać, jeżeli nie będzie to sprawa poufna. Nie chciałbym, aby ten Basaine miał wrażenie, że się go boję.

99