Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/103

 — Przypominam sobie — rzekł Maksymiljan.
 — Człowiek ten był dotychczas tylko śmieszny, teraz zaś zaczyna być niebezpieczny. Werbuje ludzi.
 — Gdzież to? — zapytał cesarz zdumiony.
 — Nawet w samej stolicy. Wczoraj aresztowano kilku jego zauszników. Zdaje się, że ma również agentów w kwaterze głównej.
 — Trzeba go dobrze pilnować.
 — Mam wrażenie, że połączył się z Panterą Południa.
 — Wiem o tem.
 — Dowiedziałem się obecnie, że Pantera Południa otrzymał na amerykańskim brygu kilka tysięcy karabinów oraz wielką ilość ołowiu i prochu.
 — Gdzież to się stało?
 — W Guazacoalco. Puszczono się w pościg za brygiem, żagle miał jednak wyśmienite i umknął.
 — Prezydent Stanów Zjednoczonych ostrzega nas, że nie śpi.
 — Zawiadomię o tem cesarza, który bawi w Paryżu.
 — Nie sądzę, aby Napoleon mógł sprawę pomyślnie załatwić.
 Marszałek zignorował tę uwagę i ciągnął dalej:
 — Jestem przekonany, że ta dostawa broni jest sprawką Corteja, który bezczelność swoją posuwa do tego, że w nocy nalepia plakaty na rogach ulic.
 — To istotnie śmiałość niesłychana! — rzekł cesarz. — Gdzież to?
 — W stolicy. Przedsięwziąłem natychmiast konieczne środki. Staję osobiście przed Waszą Cesarską Mością,

101