Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/107

 — Kochany marszałku, tylko bez gwałtów! Jest pan wodzem naczelnym wojsk i wolno panu w dziedzinie swojej używać wszystkich środków; ta jednak sprawa należy do moich kompetencyj. Niech przeszukają dom, lecz niech nie aresztują tej dziewczyny. Skazać ją poprostu na banicję. Niech idzie precz z kraju — niechaj gdzie indziej próbuje swej sztuki uwodzicielskiej.
 Basaine był temu przeciwny, cesarz jednak nie ustępował, Wreszcie marszałek, ukrywając gniew, oddalił się. Gdy odszedł, cesarz rzekł do generała:
 — Czy czytał pan plakat uważnie?
 — Tak jest.
 — Ten ustęp również?
 — Który?
 — No ten, w którym nazywają mnie kreaturą Napoleona.
 — Niestety, czytałem i tę obelgę.
 — Przekonałem się, że miał pan przedtem rację, ale udowodnię tym panom, że pod żadnym względem nie jestem i nie będę kreaturą Napoleona. Czy obserwował sennor Basaine’a, gdy czytałem plakat?
 — Owszem; bardzo dokładnie.
 — Zauważył pan coś?
 — Wasza Cesarska Mość myśli o wzroku, pełnym zadowolenia?
 — Tak jest. Myślę o spojrzeniu, którem mnie obrzucił, gdym czytał to miejsce. Cóż pan na to?
 — Nie rozumiem, po co marszałek wręczył osobiście ten plakat; podkomendnych ma przecież poddostatkiem.
 — Słusznie. Uczynił to, by się cieszyć mem nieza-

105