Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/110

 — Nie był tutaj nigdy?
 — Nigdy.
 — A ojciec pani zna go?
 — Tego nie wiem.
 — Więc może pani jest naprawdę niewinna, sennorita? A nie widziała pani plakatów, rozlepionych po całem mieście?
 — Nie.
 — Widniało na nich nazwisko ojca pani.
 — Nic mi o tem nie wiadomo, sennor. Podczas nieobecności ojca prowadzę tu życie zamknięte. Czyżby plakaty miały pochodzić od ojca.
 — Oczywiście. Są przecież podpisane jego imieniem.
 — Czy ktoś inny nie mógł podpisać za niego?
 Alkalde stropił się i rzekł po chwili:
 — Oczywiście, byłoby to możliwe.
 — Cóż zawiera ten plakat?
 — Wezwanie do buntu i do zdrady stanu.
 — Ach, ojciec mój nic z tem nie ma wspólnego. Nie jest zdrajcą stanu.
 — Ale jest sprzymierzony z Panterą Południa.
 — Nic mi o tem nie wiadomo. To plotka.
 — Zobaczymy. Przedewszystkiem przeprowadzę u pani rewizję.
 — Matko Boska! Tu, w moim pokoju?
 — Tak. Tu i w całym domu.
 — Niech pan szuka i niech Bóg panu pomaga. Nic nie znajdziesz, alkalde; jesteśmy niewinni!
 Urzędnik wykonywał swą funkcję typowo po meksykańsku, to znaczy ospale i powierzchownie. Rewizja trwała kilka godzin. Skończyła się dopiero wieczorem.

108