Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/113

 Nagle drzwi otworzyły się cicho — wszedł jakiś obcy człowiek, którego nie znała. Przestraszyła się bardzo; panując jednak nad sobą, rzekła:
 — Kto jesteście? Czego tu chcecie?
 Nieznajomy ukłonił się szybko i zapytał przytłumionym głosem:
 — Czy tu mieszka sennor Cortejo?
 — Tak jest. Ma pan do niego jakiś interes?
 — Nie; chcę pomówić z panią.
 — Ach tak! Czegóż pan chce ode mnie? W jaki sposób pan się tu dostał?
 — Przez mur.
 Odpowiedź ta przestraszyła Józefę. Przez mur mógł przecież tylko przeleźć złodziej lub przestępca.
 — Dlaczegóż sennor nie szedł poprostu przez drzwi? — zapytała.
 — Nie chciałem, aby mnie widziano. Teraz wiem, że ostrożność była zbyteczna. Nie poznanoby mnie, bo ty sama uważasz mnie za obcego.
 Zdjął perukę i fałszywą brodę. Józefa poznała ojca Padła w jego objęcia. Ucałował ją, odpowiedziała mu również pocałunkiem. Czułość taka była u nich rzadkością.
 — A więc to ty? — zawołała. — Istotnie nie poznałam.
 — Przebrałem się i ucharakteryzowałem doskonale — rzekł z dumą. — Ale było to konieczne. Gdyby mnie zobaczono, byłbym zgubiony.
 — Przybywasz od Pantery?
 — Tak. Jak ci się powodziło?

111