Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/136

 — W takim razie poinformuję was o tem.
 — Nie trudźcie się; to wam nic nie pomoże. Nie przychodzę tu poto, byście mnie szpiegowali. Jeżeli będę chciał dowiedzieć się o czemś, będę sam pytał. Nalejcie mi lepiej jeszcze szklaneczkę!
 Gospodarz z pokorą spełnił prośbę; stawiając szklankę na stole, rzekł:
 — Czy zostajecie u mnie przez dzień dzisiejszy i przez noc? Chyba o to wolno mi zapytać?
 — Jeszcze się namyślę. Czy będę tu u was bezpieczny?
 — Przed kim?
 — Naprzykład przed Indjanami.
 — Najzupełniej.
 — A przed Meksykanami?
 — Również. Sami jesteśmy Meksykanami.
 — A Francuzi?
 — Ach, sennor, czy jesteście również ich wrogiem i przeciwnikiem?
 — Djabli wam do tego! Czy nie wiecie, gdzie właściwie przebywa Juarez?
 — Mam wrażenie, że w Paso del Norte.
 — Macie tylko wrażenie? Nie jesteście pewni?
 — Pewny nie jestem.
 — Jak daleko stąd do Paso del Norte?
 — Trzeba jechać konno coś około sześćdziesięciu godzin. Chcecie się tam udać?
 — Być może.
 — Ach, sennor! Jedzie pan więc z tajemną misją do prezydenta?
 — Pffttf!

134