Strona:Karol May - Rapir i tomahawk.djvu/145

 — Pytał pan tylko, czy mu wolno zapytać, kim jestem, Zgodziłem się na to, lecz nie przyrzekłem wcale, te odpowiem.
 — Zostawcie więc przy sobie imię i nie mieszajcie się do rozmowy.
 — A jeżeli rozmowa mnie interesuje?
 — W takim razie nie dziwcie się, że mnie interesuje wasza osoba.
 Nieznajomy pokiwał głową, żując tytoń.
 — Kalkuluję sobie i mam wrażenie nie bez racji, że powinienem się najwpierw dowiedzieć o wasze nazwisko, zanim wymienię swoje. Powiedzieliście przedtem, że was przysyła Juarez?
 — Tak jest.
 — Znacie go, byliście u niego? Wiecie, gdzie go można znaleźć?
 — Wiem.
 — Jesteście jego stronnikiem? Nie stoicie po stronie tych przeklętych Francuzów?
 — Tak jest.
 — W takim razie doskonale. Powiedzcie mi, kim jesteście.
 — Zgoda. Nazywają mnie Czarnym Gerardem.
 — Doskonale! Nazwisko wasze jest mi znane. Oto łapa; dajcie swoją.
 Gerard zawahał się i rzekł:
 — Mam wrażenie, że jesteście bardzo grymaśni przy zawieraniu znajomości. Ja również nie każdemu rękę podaję. Powiedziałem swoje imię, chcę znać wasze.

143