Strona:Karol May - Reïs Effendina.djvu/57

 Kiedy stanąłem, by się przypatrzyć tym trzem osobom, przystąpiła jedna z nich bliżej i zapytała:
 — Czy to dahabijeh „Es Semek“?
 — Tak — odpowiedziałem.
 — A ty jesteś podróżnym?
 — Tak jest.
 — Skąd?
 — Jestem Frankiem z Almanji.
 — Frankiem? — zawołał z widoczną radością, iż ma przed sobą Europejczyka. — Nie bierz mi tego za złe, że cię zapytam, dokąd zamierzasz!
 — Do Siut.
 — Tym statkiem? Miej się na baczności!
 — Przed kim?
 — Przed wszystkimi, w których towarzystwie podróżujesz. Przechodząc tędy, widziałem myszkującego człowieka, którego znam bardzo dobrze. Chciał widocznie podsłuchać, o czem na pokładzie mówiono. Był to muza’bir.
 — Był tu na statku, żeby mnie okraść, ale mu się to nie udało.
 — Dziękuj Allahowi, że tak się stało!

53