Strona:Karol May - Sępy skalne.djvu/117

dziemy wolni. Czy wymieniliście nazwiska czerwonemu łotrowi?
 Baumann nie odrazu odpowiedział. Oniemiał wprost na widok syna. Dopiero po chwili z wysiłkiem wykrztusił:
 — O mój Boże, jaka radość, ale też jaki żal! Siouxowie znają mnie, a także imiona moich towarzyszów.
 — Pięknie. Spodziewam się, że nas tutaj zostawią. Wówczas dowie się pan o wszystkiem.
 Aczkowlek wódz nie rozumiał ani słowa, jednakże wytężył słuch. Usiłował z tonu poznać treść rozmowy. Badawczem spojrzeniem obrzucał naprzemian Baumanna i jego syna. Nadaremnie. Marcin tak nad sobą panował, że nie stracił obojętnego wyrazu twarzy, choć tłumił łzy żalu i rozpaczy, które cisnęły mu się na widok ojca.
 — No, — zapytał gniewnie rozczarowany wódz — czy jeńcy wymienili swoje nazwiska?
 — Tak — odparł Jemmy. — Ale znałeś je wszak.
 — Sądziłem, że mnie okłamali. Zostaniecie tutaj!
 Cień udanej przychylności znikł z jego twarzy. Skinął na towarzyszących mu wojowników, którzy wypróżnili kieszenie jeńców, poczem spętali ich ponownie.
 — Wspaniale! — mruknął Davy, widząc, że

115