Strona:Karol May - Sępy skalne.djvu/37

nia, który przestał żuć i wciągał w nozdrza powietrze.
 — A więc wywąchał pan coś innego? — zapytał Davy.
 — Nie. — I zwracając się szeptem do Winnetou, dodał: — Teszi-ini!
 To znaczy: — Uważaj! — Ponieważ nikt nie rozumiał narzecza Apaczów, obecni nie wiedzieli, co znaczą te słowa. Winnetou skinął głową i sięgnął po strzelbę.
 Rumak Old Shatterhanda, parskając, zwrócił łeb ku ognisku. Ślepia mu płonęły.
 — Iszhosz-ni! — zawołał Shatterhand, poczem szlachetne zwierzę natychmiast położyło się w trawie.
 Ponieważ i Old Shatterhand wziął w ręce sztuciec, Jemmy zapytał:
 — Co się stało, sir? Pański koń, zdaje się, coś wyczuł?
 — Zwąchał zapach murzyna — uspokoił zapytany.
 — Ale obaj schwytaliście za broń!
 — Ponieważ chcę wam opowiedzieć o strzale biodrowym. Słyszeliście coś o tem?
 — Naturalnie.
 Old Shatterhand niepostrzeżenie dla innych, a tak samo i Winnetou, badał wzrokiem skraj lasu, rozciągającego się na przeciwległym brzegu stawu, oraz rozsiane tam głazy. Zesunął bowiem kapelusz tak nisko na oczy, że niepodobna było

35