Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/391

napisałeś list. Mam pomówić z jej mężem, Nana-po. Gdzie się znajduje?
 — Zostawiliśmy go w domu, w obozie naszego plemienia.
 — Nie oszukujesz mnie?
 — Mówię prawdę! Old Shatterhand nie przypuszcza chyba, bym był tak nieostrożny i brał ze sobą na wojenne wyprawy jeńca, którego musi pilnować wielka ilość wojowników.
 — Nie. Mam nadzieję, że go zobaczę?
 — Old Shatterhand zobaczy go i będzie mógł z nim pomówić.
 — To nie wystarczy. Żądam, byś mu wrócił wolność.
 — Po otrzymaniu wykupu w postaci strzelb?
 — Ponieważ okazało się, że nie jest winien śmierci twoich ludzi, nie masz prawa żądać okupu. Przeciwnie, musisz mu zwrócić wszystko, coś zabrał, nawet skóry.
 — Uff! Old Shatterhand zachowuje się tak, jakgdyby nie ja, a on był wodzem Kikatsów!
 — Jestem tylko twoim przyjacielem; nie żądam zaś niczego poza sprawiedliwością. Ach, nadchodzi Peteh! Zobaczył cię; mam wrażenie, że chce z tobą pomówić.
 — Tak, nadchodzi. Serce moje burzy się przeciw uprzejmemu traktowaniu tego psa. Czy zostaniesz tu ze mną?
 — Nie. Mogłoby znów dojść do bijatyki.
 — Krwawy Indjanin patrzał na mnie wzrokiem, pełnym nienawiści. Oddaliłem się wolnym krokiem, by nie miał wrażenia, że się go boję. —
 Wódz Kikatsów nie przeczuwał wcale, jak bardzo

383