Strona:Karol May - Sillan I.djvu/22

dopomogło mi przerażenie Persów; usłyszawszy strzał, zerwali się z ziemi, pochwycili strzelby i pobiegli ku krzakom, aby się w nich ukryć przed nieprzyjacielem. Odgłos łamanych gałęzi dozwolił mi opuścić niepostrzeżenie placówkę. Pod osłoną krzaków puściłem się w kierunku naszego obozu. Dotarłszy tam, ujrzałem Halefa z podniesioną strzelbą; na mój widok skierował bieg lufy ku mnie.
 — Ostrożnie, Halefie! — rzekłem półgłosem. — To ja. Czyś to ty strzelał?
 — Tak.
 — Dlaczego? Do kogo?
 — Do lwa, sihdi. Podkradł się, aby rozszarpać twego Assila ben Rih.
 — Bredzisz!
 — Wcale nie! Widziałem go wyraźnie.
 — Naprawdę?
 — Tak. To prawdziwy lew, najprawdziwszy ojciec grubej głowy.
 Kto wie, może się nie myli; perskie lwy zapuszczają się aż do Dżezireh. Wyciągnąłem z kieszeni zapałki, aby zapalić

20