Strona:Karol May - Sillan I.djvu/92

nem, że się podnieśli natychmiast. Milczeli przytem, jak pień.
 — Odwróćcie się plecami do siebie i spuśćcie ręce!
 Wykonali i to polecenie. Halef przysunął ich gwałtownym ruchem i rzekł:
 — Stójcie tak, nie ruszając się, bo wpakuję wam nóż w serce!
 Przyłożył sillowi nóż do piersi. Sill jęknął:
 — Nie uderzaj! Będziemy posłuszni.
 — Wstrętny tchórzu! Nikczemność i zdrada chodzi zawsze w parze z tchórzostwem. Na nic innego nie zasługujesz!
 Po tych słowach splunął mu w twarz. Rozwinąłem lasso. Związaliśmy niem zdradziecką parkę tak mocno, że nie mogła się ruszyć. Tak spętanych ułożyliśmy na tratwie w ten sposób, że mogli się obrócić jedynie w kierunku wody. Jeżeli nie będą leżeć spokojnie, runą do wody i utoną.
 — No, teraz możemy być o was spokojni — rzekłem. — Jeżeli nie będziecie się ruszać i zachowacie milczenie, odwią-

90