Strona:Karol May - Sillan II.djvu/111

 — Nie? — zapytał zdumiony. — Skąd to twierdzenie?.
 — W tej chwili zorjentowałem się, że upatrzone miejsce nie leżało tam, lecz znacznie wyżej.
 — Zdumiewasz mnie. Jakież to miejsce upatrzyłem sobie?
 — To, z którego się można dostać do kryjówki przemytników.
 — Racja, effendi. Widzę, ze znasz tajemnicę naszej przysięgi. W jaki sposób dowiedziałeś się o niej?
 — O tem później! Czy na miejscu, o którem mówiłeś, rozpoczęliście odrazu kopanie?
 — Nie, ponieważ zastawiłem dziesięciu strażników celnych w Hilleh i ruszyłem do Birs tylko w towarzystwie Kepeka i przewodników, którzy mieli mi wskazać odnośne miejsce. Musiałem się liczyć z tem, że może zajść konieczność ukrycia dalszych poszukiwań przed podwładnymi.
 — Niepotrzebna ostrożność! Opowiadaj dalej! Jestem przekonany, że przemytnicy na was napadli.

109