Strona:Karol May - Sillan II.djvu/121

odparł, że nie jestem bogaty, wymienił tak dokładnie kwotę, którą uzbierałem z oszczędności, jakgdybym mu się sam z tem zwierzył. Zażądał przekazu na bank, w którym zdeponowałem gotowiznę. Odmówiłem. Zapowiedział, że po upływie godziny zabije mnie i onbasziego. Tyle oto czasu pozostawiwszy mi do namysłu, usiadł obok swych kompanów. Gdy godzina minęła, zapytał, czy trwam przy swojem postanowieniu. Dałem potakującą odpowiedź. Wbili więc pod murem dwa pale i uwiązali nam u szyi powrozy. Nie ulegało wątpliwości, że nas powieszą. Oświadczyłem więc, że gotów jestem zapłacić żądaną sumę. Zapewne powiesz, effendi, że było to tchórzostwo?
 — Nie. Każdy na twojem miejscu postąpiłby tak samo. Gdy trzeba wybierać między życiem w nędzy, albo śmiercią w bogactwie, nie pozostaje nic innego, jak wybrać pierwszą ewentualność. Intratna posada otwierała ci przecież widoki na ponowne zdobycie majątku.
 — Wychodziłem z tego samego założenia; wkrótce jednak przekonałem się

119