Strona:Karol May - Sillan II.djvu/16

 — Poco ci ta wiadomość potrzebna? — rzekł z niedowierzaniem.
 — Bo chciałbym tu zamieszkać.
 — Nie mam miejsca dla obcych ludzi.
 — Zapłacimy.
 — Nie mam zamiaru wynajmować mieszkania. Widzę zresztą, że macie konie, dla których niema u mnie pomieszczenia.
 — W takiem podwórzu? Pod dachem zmieszczą się więcej, niż dwa konie.
 — Do licha! Znasz to podwórze? W takim razie tem bardziej nie należy ci ufać.
 Chciał zasłonić otwór. Wziąłem go za rękę i rzekłem:
 — Możesz nam ufać. Jesteśmy uczciwi ludzie. Przynosimy ci pozdrowienia.
 — Pozdrowienia? Od kogo?
 — Czy nie pamiętasz, że niegdyś mieszkał u ciebie pewien perski książę z dwiema żonami i orszakiem służby.
 — Owszem — odparł pośpiesznie. — Był też pewien effendi z Niemiec wraz z towarzyszem Arabem.

14