Strona:Karol May - Sillan II.djvu/48

 — Tak, włożyłem ją tam, ale zdążyłem już wyjąć.
 — Gdzież jest?
 — Ukryłem.
 — Pocoś ukrył?
 — Aby nikt nie znalazł.
 — Więc w rezultacie chcesz zachować tę kawę dla siebie?
 — Tak. Przyznasz chyba, emirze, że mam do tego pełne prawa. Za kilka dni obchodzę id el milad — święto urodzin. Mam zamiar zaprosić kilku znajomych. Są to wytrawni znawcy kawy, a ponieważ spostrzegłem, że twoja kawa jest lepsza od tej, którą zwykł kupować mój effendi, zatrzymam ją na dzień urodzin, a wam ugotuję tę, którą przyniesie Hadżi. Nieco cierpliwości! Wróci wkrótce.
 — Dlaczego właśnie twoi goście mają pić moją doskonałą kawę?
 — Jakże możesz o to pytać, emirze! Według jednego z najważniejszych przepisów koranu należy zawsze czcić gości tem, co najlepsze i najsmaczniejsze.
 Ściągnąwszy groźnie brwi, odparłem:
 — Właśnie dlatego, że przepis ten

46