z żołdu Kepeka. Po wielkich mitręgach i znojach dotarliśmy do Konstantynopola i dalej. Przez szczęśliwy przypadek spotkaliśmy się z paszą Midhatem, człowiekiem łagodnym i wielkodusznym, który później stracił całą aureolę swej sławy. Dowiedziawszy się o naszych przeżyciach, przyjął nas do swych oddziałów. Walczyłem pod nim w Bułgarji, potem ruszyłem razem z nim do Bagdadu. Tu otrzymałem rangę bimbasziego i zostałem naczelnikiem urzędu celnego. Względy paszy pchnęłyby mnie jeszcze wyżej, gdyby historja, którą zaraz opowiem, nie zmusiła mnie do opuszczenia stanowiska. Muszę tu nadmienić, że przed Kepekiem otwierały się również perspektywy awansu, pozostał jednak przy stopniu onbasziego, aby żyć nadal u mego boku.
Korzystając z krótkiej pauzy, wyciągnąłem do grubasa rękę i uścisnąłem serdecznie jego dłoń. Zrozumiałem teraz, dlaczego pan tak pobłażał wiernemu słudze. Starzec ciągnął dalej:
Strona:Karol May - Sillan II.djvu/99
Ta strona została uwierzytelniona.
97
