Strona:Karol May - Sillan III.djvu/108

biegnę za tobą, bo doprawdy nie wiem, pocobym tutaj pozostał.
 — Może narażam się na niebezpieczeństwa, których tobie...
 — Niebezpieczeństwa? Ty? — przerwał mi znów. — I ty żądasz ode mnie, ażebym cię zostawił bez opieki? Czy tego, doprawdy, żądasz ode mnie, effendi?
 — Tak.
 — A więc powiadam ci, że pójdę za tobą; nie opuszczę cię, nawet gdyby dziesięć tysięcy djabłów wyciągało ku tobie pazury!
 Ponieważ tak mocno obstawał przy swojem, musiałem mu wyznać prawdę:
 — Dlatego jeszcze proszę cię, abyś został, że usposobienie twoje jest dla mnie za żywe. Wiesz oddawna, że bywasz nieostrożny, co nam niejednokrotnie wyrządzało wielkie szkody. W każdym razie dla nas obu będzie bezpieczniej, jeżeli pójdę sam.
 — O, sihdi, jakże głęboką udrękę sprawiasz mojej duszy! Co było, to przeszło; już dawno nie jestem tym lekkoduchem, za jakiego mnie masz, lecz rozważ-

106