Strona:Karol May - Sillan III.djvu/119

 — Czy nie mógłbyś się tego dowiedzieć później?
 — Nie. Ludzie, których chcę wyśledzić, wnet ruszą w dalszą drogę. Muszę dowiedzieć się, dokąd idą.
 — Czy nie byłoby lepiej, gdybyśmy ich poniechali; niech idą, dokąd chcą.
 — Nie. Muszę się dowiedzieć nietylko, jaki mają dzisiaj cel, ale jeszcze co innego.
 — Sihdi, nie bierz mi tego za złe, jeżeli się zapytam, czy nie jest to tylko zwykłą, może nawet chwalebną, ciekawością?
 — Czy miałeś kiedykolwiek dowody mojej ciekawości? Pomyśl o naszym gościnnym gospodarzu w Bagdadzie, o bimbaszim! Słyszałeś każde opowiedziane przezeń słowo, i powinieneś tak samo, jak ja, uważać, że stoimy wobec okazji odkrycia tajemnicy jego wroga, Sefira. Sądzę, że jesteśmy w stanie wyświadczyć mu wielką przysługę. Do tego względu dochodzi, właściwie mówiąc, jeszcze jeden punkt...
 — Jeszcze jeden punkt! — przerwał mi

117