Strona:Karol May - Syn niedźwiednika Cz.1.djvu/32

 — Behold! Jeniec czerwonoskóry!
 Cofnął się jakgdyby przerażony. Mężczyźni roześmieli się, ten zaś, który dotychczas rozmawiał i który był zapewne przywódcą, rzekł:
 — Nie wpadaj w omdlenie, sir! Kto jeszcze nigdy w życiu nie widział takiego draba, tego może łatwo ogarnąć niebezpieczny strach. Tylko z biegiem czasu można się oswoić z takim widokiem. Zakładam się, że nie spotkał pan jeszcze w życiu Indsmana?
 — Widziałem już niektórych oswojonych, ale ten oto wydaje mi się dzikim.
 — Tak, nie zbliżaj się doń aby za bardzo!
 — Czy to takie straszne? Wszakże spętany...
 Chciał się zbliżyć do jeńca, ale herszt zastąpił drogę:
 — Wara od niego! On pana niech nie obchodzi! Poza tem muszę wreszcie zapytać, kim jesteś i czego chcesz.
 — Możecie się bezzwłocznie dowiedzieć. Mój przyjaciel nazywa się Kroners, a ja Pfefferkorn. My...
 — Pfefferkorn? Czy to nie jest nazwisko szwabskie?
 — Za pozwoleniem pańskiem, owszem.
 — A niech was licho! Nie znoszę ludzi z waszej zgrai!

31