Strona:Karol May - Syn niedźwiednika Cz.2.djvu/131

Wiecznych Ostępach? Nie dotrzemy tam, gdyż stracimy nasze skalpy.
 — Zachowacie skalpy i i życie. Zabilibyście nas, gdybyście pokonali, ale myśmy się zgodzili na wasze warunki tylko napozór. Jesteśmy chrześcijanami i nie zabijamy naszych bliźnich. Podnieście się! Podejdźcie, weźcie swoją broń i swoje konie. Jesteście wolni i możecie jechać, dokąd chcecie.
 Nikt się jednak nie poruszył.
 — Mówisz tak, aby rozpocząć tortury, którym chcesz nas poddać, — rzekł Bezimienny. — Ścierpimy mężnie, nie wydając ani jednego tonu skargi.
 — Mylisz się! Mówię poważnie. Między Szoszonami a Upsaroca topór wojenny jest zakopany. Kanteh-pehta, znakomity mąż leków Upsaroca, jest naszym przyjacielem. Może wraz ze swoimi wrócić cało do swoich wigwamów.
 — Uff! Znasz mię?
 — Brak ci ucha, a poza tem widzę na tobie bliznę. Poznałem cię po tych znamionach.
 — Skąd o nich wiedziałeś?
 — Opowiadał mi o tobie twój brat Szunka-szetsza, Wielki Pies.
 — A więc znasz go?!
 — Tak. Spotkałem się z nim niegdyś.
 — Kiedy? Gdzie?
 — Przed wielu laty. Rozstaliśmy się przy Górze Żółwia.

127