Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/104

 Wróciwszy do ruin świątyni, Czarny Jeleń polecił wywiadowcy, by gotował się do drogi. Człowieka tego ubrano w strój cywilizowanego Indjanina; otrzymał starą strzelbę i najgorszego konia, jaki tylko się znalazł. Do hacjendy miał przybyć od strony południowej. —
 Bawole Czoło stał z dzierżawcą i Niedźwiedziem Sercem przy oknie, gdy nadjechał wywiadowca.
 — Uwaga! — zawołał Apacz z drwiącym uśmiechem.
 — Dlaczego, co się stało? — zapytał Arbellez.
 — Nasz brat zwraca nam uwagę, że jest to oczekiwany wywiadowca — objaśnił Bawole Czoło.
 — Nie należy wszak do plemienia Komanczów — rzekł don Pedro.
 — Tak, to Majo, lub Opata.
 — A jak mam go traktować?
 — Uprzejmie. Nie powinien się domyślić, że jesteśmy przygotowani do walki.
 Don Pedro zszedł na podwórze. Indjanin powitał go uprzejmie, pytając:
 — Czy jestem w hacjendzie del Erina, w której rządzi don Pedro Arbellez?
 — Tak.
 — A gdzież jest don Pedro?
 — Ja nim jestem.
 — Ach, przepraszam, czy udzielicie mi gościny?
 — Bądźcie moim gościem w imię Boże! Skąd przybywacie?
 — Przybywam przez góry z Durango.
 — To daleka droga.
 — Tak. Mieszkałem tam przez lat parę, ale gorączka

102