Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/13

bawolej. — Vaquero dostał porcję mięsa, wody napił się z rzeki.
 Gdy sobie podjadł do syta, Unger podjął przerwaną rozmowę. Dowiedział się, że vaquero pracował w jednej z posiadłości hrabiego Fernando de Rodriganda, położonej między Kordyljerami Cohahuila a Rio Grande del Norte, rzeką, która odgranicza Meksyk od Texasu.
 Po jakimś czasie Unger opuścił łódź i wdrapał się na nieco górzysty brzeg, aby zlustrować okolicę. Zaledwie tam się dostał, wydał okrzyk zdziwienia:
 — Oho, już są tutaj! Omal nie było za późno!
 Indjanin stał już u jego boku.
 — Sześciu jeźdźców — powiedział.
 — To znaczy, że na każdego z nas po trzech — odparł Unger, nie sądząc ani przez chwilę, by vaquero mógł również stanąć do walki.
 — Kto bierze konia? — zapytał Niedźwiedzie Serce.
 — Ja! — odpowiedział Unger.
 Indjanin rzekł jeszcze:
 — Nikt z nich nie powinien ujść żywcem!
 Unger zwrócił się do pastucha:
 — Więc masz przy sobie tylko noż? W takim razie nie będziesz nam pomocny. Zostań w łodzi, ja zaś wezmę twojego konia.
 — A jeżeli go zabiją? — wyjąkał pastuch przerażony.
 — Głupstwo, zdobędziemy sześć innych na jego miejsce!
 Vaquero został więc w łodzi; Indjanin z białym udali się na miejsce, gdzie znaleźli pastucha śpiącego. Tu stanęli obok ukrytego w zaroślach konia i czekali.

11