Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/133

 — Powiesili wodza Apaczów? Przecież stoi tu przede mną! — rzekła.
 — Sam uwolnił się z pęt. Potem zwyciężył wroga.
 — To bohater — rzekła Karja, darząc Apacza spojrzeniem pełnem podziwu. — A więc hrabia zdołał umknąć?
 — Uciekł do Meksyku, do swego wuja. Odprowadza go sześciu Komanczów.
 Karja wyprężyła się, jakby gotowa do skoku, i zapytała:
 — Pozwoliłeś mu uciec? Daj mi konia; doścignę tego łotra i zabiję!
 Bawole Czoło uśmiechnął się; był zadowolony z siostry.
 — Zostań — rzekł. — Nie ujdzie nam. Będę go ścigał.
 — Zabijesz go przy spotkaniu?
 — Tak! Znieważył córkę Miksteków, musi więc zginąć z mej ręki.
 — Albo z mojej — dodał Apacz.
 — Uff! Czy brat mój chce mi towarzyszyć do Meksyku?
 Indjanin, czując na sobie gorący wzrok Karji, rzekł:
 — Karja jest siostrą wodza Apaczów, muszę ją więc pomścić.
 Wyciągnęła ręce do obu, a oni mocno je uścisnęli.
 — Niedźwiedzie Serce jest naprawdę bratem i przyjacielem wodza Miksteków; zabiorę go więc ze sobą — rzekł Bawole Czoło. — Ale chodźmy teraz do naszego białego przyjaciela.

131