Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/156

myśmy sprytniejsi od niego! Dlatego też będziesz dziedziczką razem z Alfonsem, będziesz na pewno!
 — Ciekawa jestem, co powie Alfonso na naszą propozycję?
 — Z pewnością nie powie „tak“.
 — Dlaczegóż to? Czy uważasz, że jestem za mało piękna? — zapytała, rozdrażniona.
 — Nie; tego nie uważam. Ale kto jest hrabią, ten żeni się zwykle z hrabianką.
 — Gdy się ze mną ożeni, zostanę hrabiną!
 — Nie sądzę, aby poszło tak gładko.
 — Będzie musiał poddać się, będzie musiał!
 — A jeżeli stary nie padnie w pojedynku?
 Dziewczyna długo nie odpowiadała, patrząc w ziemię. Wreszcie rzekła:
 — Dlaczego jesteście tak słabi, wy, mężczyźni?
 Ojciec patrzył przez czas jakiś badawczo na córkę, poczem rzekł:
 — Więc twojem zdaniem musi zginąć?
 — Tak.
 — Jeżeli nie od szpady...
 —...to od czego innego. Jak długo jeszcze mamy czekać?!
 Przy tych słowach obmierzła jej twarz nabrała wyrazu bezmiernej chciwości.
 — Tak; długo nie należy czekać...
 — Więc trzeba działać! Czy mam ci pomagać?
 — Może przydałaby się twoja pomoc.
 — Więc powziąłeś już jakieś postanowienia? Jakie?

154