Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/163

 — Potrzebuję jej zaraz. Zapłacę, ile żądacie!
 — Kosztuje sto pesów.
 — Daję je.
 — Doskonale, to rozumiem; interes krótki i jasny. Zaczekajcie tu chwilę, przyniosę truciznę.
 Basilio wrócił dopiero po godzinie. Podając sekretarzowi zawiniątko w kształcie tutki, rzekł:
 — Oto trucizna!
 Cortejo wziął tutkę, niewiększą aniżeli czwarta część naparstka, i zapytał:
 — Czy mogę otworzyć?
 — Owszem.
 Cortejo rozwinął papier. Zawierał bezwonną i bezbarwną substancję, która wyglądała jak sproszkowana mąka.
 — Czy można tego dotknąć?
 — Działa tylko w żołądku, po zażyciu.
 — Jak ją wsypać?
 — Trzeba rozpuścić w wodzie i wlać do jedzenia lub napoju. Działa w każdym wypadku po upływie nocy.
 — Czy istnieje jaki antydot tego jadu?
 — Nie. I żadne lekarstwo nie może powstrzymać jego działania.
 — Więc biorę je i płacę żądaną sumę. Ale ręczycie za skutek!
 — Nie przysięgam; sami się przekonacie, że będzie, jak powiedziałem.
 — W przeciwnym razie wrócę po moje pieniądze, a

161