Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/80

 — Tak — ponuro odparł Bawole Czoło. — Dusza jej była niewinna, zaćmiła ją miłość do białego kłamcy. Przyrzekł siostrze Tecalty, że ją pojmie za żonę, lecz chciał tylko zabrać skarb, a potem Karję opuścić.
 — Hrabia jest oszustem!
 — Jaka jest kara dla oszusta?
 — Śmierć!
 — A jaka dla oszusta, który równocześnie jest mordercą?
 — Śmierć podwójna.
 — Mój brat dobrze powiedział!
 Znowu zapanowało milczenie. Obydwaj Indjanie sprawiali wrażeniestraszliwego, nieubłaganego trybunału, od wyroków którego niema apelacyj. Miksteka sam dałby sobie radę z hrabią, lecz wziął ze sobą Apacza, by zemście swej nadać formy prawa. Teraz tworzyli obaj sąd prerjowy, którego tak bardzo lękają się przestępcy.
 Mówili narzeczem Apaczów, a więc Alfonso ich nie rozumiał; czuł jednak instynktownie, że los jego rozstrzyga się w tej chwili. Dygotał ze strachu na myśl o krokodylach, o których mówił Bawole Czoło.
 Bawole Czoło zapytał znowu:
 — Czy brat mój wie, gdzie znaleźć można śmierć podwójną?
 — Niech mi to powie wódz Miksteków.
 — Tam! — Bawole Czoło wskazał na wodę.
 Apacz nie rzucił nawet spojrzeniem we wskazanym kierunku, zapytał tylko, jakby to było zupełnie naturalne:
 — Krokodyle tam mieszkają?
 — Tak. Zobaczysz je!

78