Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/120

oczekiwać zdobyczy, która, niestety, przybędzie później, niż się spodziewano. On sam udał się w drogę powrotną, ponieważ uważał, że obecność jego w hacjendzie jest konieczna. Po drodze wpadł w ręce Apaczów, którzy go zranili.
 Ta zmyślona opowieść znalazła wiarę u słuchaczy.
 — Ale co teraz poczniemy? — zapytał jeden. — Hacjenda przepadła.
 — Jeszcze nie — odparł Cortejo. — Oprócz was, zbiegło zapewne wielu.
 — Wątpię. Kto nie zdołał uratować się odrazu, ten na pewno zginął.
 — Zobaczymy. Oczekujmy najlepszego. Rankiem się okaże, czy jedynie wy zdołaliście czmychnąć.
 — I co dalej? Hacjendy i tak nie odzyskamy, bo jesteśmy zbyt słabi.
 — Kto wie, czy wszyscy Mikstekowie tutaj zostaną.
 — Na pewno, jeśli jest tak, jak mniema wasz Amerykanin, mianowicie, że są stronnikami Juareza.
 — My też niebawem będziemy silniejsi. Moi ludzie bez przerwy werbują ochotników i przysyłają z południa. Oczywiście, skupimy ich razem.
 — Ach, nie znajdą nas.
 — Ja też tak sądzę — wtrącił Manfredo. — Pomyślą, że jesteśmy jeszcze na hacjendzie i wpadną wprost w ręce Miksteków.
 — Unikniemy tego, jeśli będziemy ich oczekiwali gdzieś na odpowiedniem miejscu.
 — Pod wałami hacjendy?
 — Nie; to zbyt niebezpieczne.

114