Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/16

agować brutalnie, atoli pewność siebie i spokój Anglika wywarły na nim wrażenie. Po krótkiej pauzie rzekł:
 — Ale ja oczekuję pańskiego brata.
 — Lorda Henry’ego? Czemu?
 — Dowiedziałem się, że towarzyszy transportowi.
 — Fałsz! To moja funkcja.
 — Ale gdzie jest lord Henry?
 — U Juareza.
 — Ach! A więc wyjechał naprzód! Gdzie przebywa Juarez?
 — Wiem tylko, że jest w El Paso del Norte.
 — A dokąd wy dążycie?
 — Do fortu Guadelupy.
 Drwiący, zwycięski uśmiech przemknął przez twarz Corteja.
 — Tak daleko nie pojedziecie. Musicie tutaj wylądować i oddać mi wszystko.
 Anglik powiódł dokoła wzrokiem. Spojrzenie wydawało się obojętne, prawie roztargnione, ale w istocie było bardzo przenikliwe. Myśliwy badał skupione rumaki. Już po chwili wiedział, którego wybierze.
 — Oddać panu? — zapytał. — Dlaczego panu?
 — Ponieważ potrzeba mi bardzo tych wszystkich rzeczy, które pan wiezie.
 — Bardzo potrzeba? Niestety, nie mogę nic sprzedać. Absolutnie nic.
 — Och, sennor, nie mówię o sprzedaży. Podaruje mi pan raczej cały ładunek wraz z łodziami i statkami.
 — Podarować? Niczego nie podaruję.

10