Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/23

Czy sądzicie, że jeden chociażby kur zapieje, jeśli Cortejo zniknie?
 — Tak, jego zwolennicy.
 — To właśnie my.
 — Jego córka.
 — Co nas obchodzi córka! Ślepy jest i nie wie, co mu się gotuje. Szybki, pewny cios, a sprawa zakończona.
 — Morderstwo? Brr!
 — Brednie! Niejeden już umarł! Pomyślcie tylko, jakie skarby są na łodziach!
 — Powiadają, że kilka tysięcy strzelb. To bardzo wiele kosztuje.
 — Opowiadają nawet o armatach.
 — Co tam armaty! Wiem od samego Corteja, że na statku znajdują się wielkie sumy z Anglji. Podobno mnóstwo miljonów.
 — Do pioruna!
 — Tak. Czy oddamy te pieniądze Cortejowi, aby w swem obłędnem dążeniu do władzy wyrzucał je oknem?
 — Czy wiesz na pewno, że są pieniądze?
 — Z całą pewnością. Wywiadowcy Pantery wyszpiegowali tę wiadomość.
 — W takim razie bylibyśmy głupcami, gdybyśmy pięniądze zostawili Cortejowi.
 — Zabieramy dla siebie! Cortejo musi zejść z drogi! Skoro chodzi o miljony, niema nad czem się zastanawiać. Rzecz najważniejsza — działać po cichu. Wmieszamy się pomiędzy naszych ludzi i wybadamy ich usposobienie, zanim wystąpimy z projektami.

17