Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/56

nim. Trudno było się tutaj poruszać, atoli trudy wnet się opłaciły, gdyż, ledwie przeszli sto kroków i ledwie Indjanin stanął nad rzeką, Sternau ujrzał tratwę, skleconą z sitowia i gałęzi. Była dosyć obszerna, jak dla jednego człowieka.
 — Mój biały brat niech obejrzy tę tratwę! — rzekł Indjanin.
 — Widzę. Czy mój czerwony brat znalazł coś, co mogłoby wyjaśnić użytek tratwy?
 — Owszem. Tutaj.
 Indjanin sięgnął za pas i wydobył barwną chustkę, złożoną i związaną dwoma rogami. Wyglądała tak, jakgdyby była użyta do kompresu na ból głowy lub zęba. Sternau obejrzał dokładniej chustkę. Rzekł:
 — Tu są ślady krwi. Ta chustka leżała na krwawiących oczach. Gdzież ją znaleziono?
 — Wisiała na gałęzi tratwy.
 — Co za brak przezorności ze strony tego Corteja! Gdyż on to był. — Spojrzał na ziemię, zobaczył kilka dalszych śladów. — Czy synowie Apaczów szukali dalej?
 Indjanin skinął głową.
 — Mój brat niech mi towarzyszy!
 Pośród sitowia była utorowana wygodna droga. Obaj poszli i dotarli wnet do miejsca, gdzie widzieli prowadzący z wody podwójny ślad koński.
 — Ach, tu myśliwy znów wyszedł z wody — rzekł Sternau.
 — A pojechał tam — dodał Indjanin, wskazując na prawo.

50