Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/57

 Poszli za tym nowym śladem do małego, wydeptanego placyku.
 — Czy moi bracia tu co znaleźli? — zagadnął Sternau.
 — Tu leżał Cortejo — odpowiedział Apacz — i tu spotkał się z białym myśliwym.
 — Dokąd prowadzi ten ślad?
 — Znów do lasu.
 — Czy szliście za nim?
 — Nie. Chcieliśmy uprzednio pomówić z Matava-se.
 — Dobrze. Mój brat sądzi, że myśliwy zabrał ze sobą Corteja?
 — Tak. Posadził go na drugim koniu.
 — A zatem niech mój brat wraz z kilkoma ludźmi wyruszy za śladem, aby sprawdzić, czy prowadzi ku okolicy Candela i Saltillo.
 — To pochłonie wiele dni.
 — Owszem, o ileby się chciało jechać do samego Saltillo. Ale wystarczy tropić ślad do jutra w południe. Stąd już wiadomy będzie kierunek. Wnet potem niech synowie Apaczów przywiozą mi odpowiedź.
 — Dokąd?
 — Do Monclovy.
 — Uff!
 Indjanin wypowiedział tylko to jedno słowo i wrócił do swoich. Na jego skinienie pięciu towarzyszy dosiadło rumaków i, nie tracąc słów zbytecznych, pojechało wraz z nim po tropie myśliwego.
 Sternau wydał rozkaz, aby zaprzestano poszukiwań i sprowadzono łodzie zpowrotem do statku, potem

51