Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/61

 — Odbijemy sobie tę zwłokę, wzmagając działalność parowca. —
 Sternau miał słuszność. Apacze wrócili w łodziach dopiero po upływie godziny. Oba parowce były rozpalone i gotowe do wyjazdu. Poleciwszy czerwonym wrócić do obozu drogą, tego dnia przebytą, pożeglowano.
 Podczas jazdy Juarez miał dosyć czasu, aby się porozumieć z lordem. Sporządzili układ na papierze i podpisali go własnoręcznie. W gąszczach Rio Grande del Norte został zawarty pakt, który zmusił Napoleona do wycofania wojsk z Meksyku i odstąpienia władzy nad krajem Juarezowi.
 — Chciałbym wcześniej dotrzeć do hacjendy, niż Cortejo, — rzekł Sternau do Mariana.
 — To byłoby świetne.
 — Ponieważ niewiadomo, ilu się tam zebrało ludzi Corteja, przeto przydałoby się nam tysiąc jeźdźców, cóż jednak, Juarez nie może nam dać tylu.
 — A więc weźmy mniej! — zawołał Mariano. — Czemu nie moglibyśmy zdobyć hacjendy z mniejszym oddziałem? Nie liczba, lecz odwaga stanowi o zwycięstwie.
 — Podzielam twoje zdanie. Przebiegłością można również zdobyć hacjendę, ale droga jeszcze niepewna; może Francuzi będą usiłowali odzyskać straconą Monclovę.
 — W takim razie Cortejo ujdzie nam żywcem. Wcześniej od nas dotrze do hacjendy.
 — Zapominasz, że musi jechać okólnemi drogami, gdyż lęka się Francuzów niemniej, niż nas.

55