Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/95

IV

MYŚLIWY GRANDEPRISE

Nasłuchując uważnie, strwożony Cortejo usłyszał słowa, wypowiedziane po francusku:
 — Znowu kopiesz, koniku kary. Puść gniadego!
 Francuz. Ach, to już naprawdę niebezpieczeństwo! Nadzieje Corteja zmalały. Ale po kilku chwilach usłyszał ponownie:
 — Do wody! Na tamtym brzegu jest nasza chata i lepsza, niż tutaj, pasza.
 Nasza chata? Więc mieszkał na tamtym, texaskim brzegu. A więc to nie był wróg, nie Francuz, ani Meksykanin. Cortejo zdobył się na odwagę.
 — Halloo! — zawołał.
 Nie było odpowiedzi; słyszał tylko pluskanie.
 — Halloo! — powtórzył głośniej.
 Teraz nastąpiła odpowiedź:
 — Halloo! Kto tu woła?
 — Nieszczęśliwy, pozbawiony pomocy!
 — Nieszczęśliwy? Nie można się ociągać. Gdzie jest?
 — Tutaj.
 — Dobrze, ale gdzie jes tutaj? Wskażcie mi drzewo lub krzew; jestem w rzece.
 — Nie mogę wskazać; jestem ślepy.

89