Strona:Karol May - U stóp puebla.djvu/41

zaś tyczy ojca i stryja, to — hm, śmiem twierdzić, że są tu, a nawet, żem ich widział.
 Opowiedziałem zdarzenie w sali koncertowej.
 — Obaj noszą sombrera? — zapytał Franciszek w zamyśleniu. — Powiedz mi pan, jak wyglądali?
 — Chudzi i wysocy, jednakowego prawie wzrostu.
 — Zdaje się, że widziałem ich, wracając do domu!
 — Gdzie?
 — Między tym a pierwszym domem, na ścieżce koło rzeki.
 — Ach! Czyżby mnie śledzili?
 — Wątpię! Wszak nie wiedzą, że nas pan odwiedził.
 — Myli się pan. Meltonowie są wielce doświadczonymi westmanami. Przypuśćmy, że to istotnie oni są owymi słuchaczami z sali koncertowej. Zobaczyli mnie i poznali — odrazu sobie powiedzieli, że przyjechałem w pościgu za nimi, dlatego też szybko czmychnęli.
 — Ale skądże by się tu wzięli? Nie mogli przecież odgadnąć, że pan pójdzie do nas!
 — To prawda. Nie poszli też wprost tutaj, lecz ukryli się wpobliżu koncertowej sali, aby wyśledzić, gdzie mieszkam. Widząc, że odprowadzam pańską siostrę, poszli za nami i zaczaili się wpobliżu, aby mnie wnet unieszkodliwić. Czy widział ich pan?
 — Naturalnie! Musiałem ich wyminąć. A teraz