Strona:Karol May - U stóp puebla.djvu/69

ku Colorado, aby schwytać Jonatana. Jeśli zaś oni jadą w innym kierunku, to niech sobie jadą.
 — Ale powinniśmy ich schwytać!
 — Na pewno zastaniemy ich u Jonatana. Skoro jego schwytamy, poczekamy na nich. A, że przyjadą, to rzecz pewna.
 — Bynajmniej. Jestem przeciwnego zdania. A jeśli nawet przyjadą, to tak przezornie, że trudno ich będzie zdybać.
 — Twierdzisz to z całą pewnością?
 — Tak. Mam ku temu powody. Zapytaj Winnetou. Na pewno godzi się ze mną.
 — Czemu mieliby się później mieć bardziej na baczności, niż teraz?
 — Chcą nas odciągnąć od Colorado. Jeśli zauważą, że nie ścigamy ich, mogą wpaść na przypuszczenie, że dążymy do zamku Judyty i że ich wyprzedzimy. Jeśli więc tam pojadą, to nie omieszkają zachować wszelkich środków ostrożności.
 — Hm. Teraz rozumiem.
 — Pomijam już, że w takim wypadku łatwo możemy się dostać między dwa ognie. Z jednej strony Jonatan, z drugiej obaj Meltonowie.
 — Pshaw! Czyż mamy się lękać Jonatana?
 — Słusznie. Ale zapominasz, że go wspomaga gromada Indjan, którzy przywędrowali wraz z Judytą i jej nieboszczykiem mężem, wodzem Yuma. Musimy się z tem liczyć.
 — To prawda. A więc sądzisz, że należy ści-