Strona:Karol May - W Harrarze.djvu/162

 — Tak. Tam zdecydujemy, co czynić dalej.
 Śniadanie minęło wśród śmiechu i łez. Radość chwili teraźniejszej mięszała się ze smutnemi myślami o tych, którzy pozostali w domu. Po śniadaniu powrócono na wyspę. Kapitan pozwolił pójść na ląd większej części załogi. Obiad składał się z najwykwintniejszych potraw i win, przywiezionych z Kalkuty. Ubrani w skory Robinsonowie jedli po królewsku.
 Omawiano najbliższą przyszłość; powzięto szereg ważnych postanowień. Rozpoczęły się szczegółowe opowiadania, przy których twarze spoważniały Potem przygotowano się do odjazdu. Zabrano niejedno, co nie przedstawiało wartości, a miało być pamiątką smutnych czasów, które już, na szczęście, należały do przeszłości. Po południu statek podniósł kotwicę i ruszył ze szczęśliwymi pasażerami ku nowemu życiu. — —

158