Strona:Karol May - W Harrarze.djvu/50

 — Nie zapominaj, że czekam na odpowiedź. Cóż ci takiego opowiedziała?
 — Powiada, że podczas spaceru po morskiem wybrzeżu, schwytał ją i wziął do niewoli jeden z chińskich piratów.
 — I sprzedał ją później na Ceylonie emirowi?
 — Tak.
 — A więc powiedział mi prawdę. Czy jest kobietą, czy dziewczyną?
 — Dziewczyną.
 — Dobrze. Czy powiedziała coś o mnie?
 Hrabia skłonił się głęboko i rzekł:
 — Jestem twym posłusznym sługą i przedewszystkiem myślę o tobie, o sułtanie. Dlatego postanowiłem skierować oczy jej na ciebie i zapytać, co serce jej powiada na twój widok.
 Twarz władcy wyrażała w tej chwili błogość i zaciekawienie zarazem. Pogładził się po brodzie i zapytał tonem, zdradzającym dobry humor:
 — Cóż ci odpowiedziała?
 — Odpowiedziała, że jesteś pierwszym wogóle mężczyzną, na którego widok serce jej coś mówi.
 — A dlaczego?
 — Albowiem twarz twoja pełna dostojności, oko pełne siły i wyrazu. Chód twój dumny, a sam tyś poważny jak kalif. Oto jej słowa.
 — Jestem z ciebie bardzo zadowolony, mój niewolniku, tak samo jak i z niej. Sądzisz więc, że odda mi swoje serce i nie będę zmuszony zdobywać go siłą?
 — Mężczyzna nigdy nie powinien zdobywać siłą miłości kobiety. Powinien patrzeć na nią pobłażliwie i ła-

46