Strona:Karol May - W Kordylierach.djvu/303

—   273   —

 — A teraz są jacy biali u was w niewoli?
 — O, są, ale nie wiem, ilu, bo od czasu postrzelenia liczby nie trzymają mi się głowy.
 — Czy jest wśród jeńców niejaki Pardunna?
 — Nawet dwóch: ojciec i syn... z miasta Goya.
 — A Horno?
 — Jest... Adolfo Horno i jeszcze jacyś, których niedawno przyprowadzono; między nimi jest niejaki brat Jaguar, bardzo sławny człowiek.
 — Gdzież owi jeńcy się znajdują?
 — Na Isleta del Circulo.
 — Zapewne pod strażą?
 — A tak, pod strażą. Pilnują ich trzej nasi, zmieniając się każdej doby.
 — W jaki sposób można się dostać na tę wysepkę?
 — Łódką, która jest ukryta w trzcinie.
 — Pokażecie mi to miejsce?
 — Z całą chęcią. Pan oddałeś mi przecie mój drogocenny nóż, i jestem panu za to wdzięczny.
 — Ilu jest wojowników we wsi?
 — Tego nie wiem, bo od czasu, gdy mię zraniono, całkiem liczyć nie umiem. Wiem tylko, że jest ich niewielu i że ćwiczą się teraz za wsią w strzelaniu z łuków, bo dzisiaj jest na to dzień przeznaczony.
 — Kiedyż się skończą te ćwiczenia?
 — Wieczorem.
 — A co potem robią wojownicy?
 — Idą spać.
 — Do chat?
 — Do chat, bo na dworze tną komary.
 — Kiedy zmienia się warta na wysepce?
 — W południe.
 — A co robią wartownicy przez noc?
 — Siedzą zwykle koło ognia. Czasem jeden obchodzi dookoła wysepkę, by sprawdzić, czy jeńcy nie budują sobie tratwy w celu ucieczki.
 — Dobrze. A teraz powiedzcie mi, czy we wsi nie będą zaniepokojeni, gdybyście nie wrócili na noc?