Strona:Karol May - W Kordylierach.djvu/465

—   423   —

choć jednem tylko słowem skłamiesz, każę ci włosy opalić do samej skóry!
 Słysząc to, Kwimbo wziął głownię znowu do rąk.
 — Pięknie! dobra! mynheer! — począł wykrzykiwać. — Aj, Kwimbo spali wlosy do skóry, bo wlosy mają dużo tluszczu, a tluszcz pali się... ojoj!
 — Jak się nazywasz? — zacząłem badanie.
 — Czemba.
 — Być może. Ale nie jesteś Makololo; do jakiego więc należysz szczepu? Kafr milczał.
 — No?
 — Czemba jest Makololo!
 — Kwimbo, ognia!
 Groźba podziałała znakomicie. Przedtem nie byłbym wręcz uwierzył, aby Kafr aż tak wielką wagę przywiązywał do swej fryzury.
 — Czemba chce mówić — jęczał. — Czemba jest... jest... jest...
 — Zulu — pomogłem mu.
 — Tak, Zulu... — potwierdził, patrząc prawie obłąkanemi oczyma na płonącą szczapę.
 — Jesteś wojownikiem Sikukuniego?
 — Czemba mówi tak... Mynheer wie wszystko.
 — O, tak, wiem wszystko. Przysłał cię tu Sikukuni?
 — Sikukuni przysłał mię do Boerów.
 — Po co?
 — Ażeby Czemba słyszał i widział, co Boerowie mówią i robią.
 — A więc jesteś szpiegiem, najętym przez Sikukuniego?
 — Tak. Ale... Sikukuni jest zły... Sikukuni zabija i karze... Sikukuni groził... Sikukuni nie jest tak dobry, jak Sami. Czemba powie wszystko...
 — No, dobrze. Jeżeli wyznasz wszystko otwarcie, to nic się włosom twoim nie stanie.
 — Niech Kwimbo odłoży ogień...