Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.1.djvu/260

gdyż postanowienie podobne zależało od wielu okoliczności, nie dających się z góry przewidzieć.
 — Droga Nilem jest stosunkowo pewna, zaś droga karawanowa przez pustynię Korosko i Bajuda naraża na wiele niebezpieczeństw. Czem był twój brat?
 — Przewodnikiem, jak ja.
 — Niczem więcej?
 Wstrzymał się na chwilę z odpowiedzią, wreszcie rzekł:
 — Czy mogę ci zaufać nawet wtedy, kiedy chodzi o coś zakazanego?
 — Hm! Trudno mi z góry dać ci na to odpowiedź.
 — Mam na myśli przemycanie mumii.
 — Zapewniam cię, że ta sprawa nic mię nie obchodzi, gdyż nie jestem urzędnikiem policyjnym kedywa.
 — Otóż powiem ci, że brat był przemytnikiem mumii.
 — A więc tem samem, czem ty teraz jesteś.
 — Elfendi — uśmiechnął się — nie pytaj. Jestem człowiekiem uczciwym i nie oszukałem jeszcze nikogo. Jeśli mam jaki wielki błąd na sumieniu, to chyba ten, że co do mumii nie zgadzam się z kedywem.
 — Czy kontrabanda taka połączona jest z niebezpieczeństwami?
 — Z niemałemi, gdyż źle z człowiekiem, którego na przemycaniu mumii pochwycą.
 — A zatem ludzie, którzy się tem zajmują, muszą być bardzo odważni i ostrożni.
 — Pewnie. Tchórzem i nierozważnym przemytnik być nie może.
 — A twój brat posiadał te właściwości?
 — W wysokim stopniu.
 — W takim razie sądzę, że się niemi w swojej podróży posługiwał. Musiał obrać tę drogę, którą uważał za najbezpieczniejszą, jeśli go już przedtem w Chartumie nie spotkało nieszczęście.