Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.1.djvu/278

 — Czy mówiliście także o Chartumie?
 — Nie.
 — A o bracie, którego tam wysłał?
 — Czy Ben Wazak ma brata? Gdzie on się teraz znajduje?
 — Więc rzeczywiście nic nie wiesz? No to ci powiem, że ten Ibn Asl el Dżazur spłatał najlepszego figla bratu Ben Wazaka.
 — Zaciekawiasz mnie bardzo. Jaki to mógł być figiel? — spytałem, starając się ze wszystkich sił o zachowanie spokoju, gdyż spodziewałem się, że za chwilę spadnie zasłona tajemnicy. Oczekiwania moje jednak doznały zawodu, fakir bowiem odpowiedział po krótkim namyśle:
 — To ciebie nic nie obchodzi, zresztą wam, Frankom, takich rzeczy nie należy mówić.
 — Co do mnie, chętnie słucham opowiadań o takich figlach!
 — Wierzę; któżby nie słuchał chętnie czegoś podobnego? Mimoto nie powiem ci nic.
 — Dlaczego? Czy sądzisz może, że puszczę opowieść dalej?
 Zatrzymał się, wybuchnął szczególnym śmiechem, położył mi rękę na ramieniu i rzekł:
 — Zdradzisz? Ty? Nie, tego się nie obawiam. Wiem napewne, całkiem napewne, że tybyś tego nie zdradził.
 Fakir przedstawił mi się w tej chwili jako całkiem inny człowiek, ale jaki? Był on dla mnie teraz zagadką. Czy jego śmiech był przepojony szyderstwem, czy pychą? Była to pogarda, czy groźba? Wydał mi się teraz drapieżnikiem, który igra ze swoim łupem. W jednej chwili zmienił wyraz swojej twarzy; spojrzał mi przychylnie w oczy i mówił dalej:
 — Jako chrześcijanin potępiasz handel niewolnikami i uważasz tych, którzy go prowadzą, za ludzi złych, dlatego przerwijmy lepiej tę rozmowę. Właśnie zbaczamy z dotychczasowego kierunku. Chodź na lewo.
 Dotychczas szliśmy prosto w pustynię, a teraz