Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.1.djvu/297

udać się do Gubator i oznajmić tam, jakie go spotkało nieszczęście.
 — Czemu z nim nie pojechałeś, tylko zostałeś tutaj?
 — Chciałem tak zrobić, lecz spotkałem Abd el Baraka, mokkadema świętej Kadiriny...
 — Gdzie się z nim spotkałeś? — zapytałem.
 — Tu na ulicy.
 — Czy wiesz, gdzie on mieszka?
 — Nie. Kazał mi przyjść za miasto. Kiedy się tam zjawiłem, zastałem razem z nim fakira i kuglarza i wszyscy trzej żądali odemnie, bym ciebie zabił.
 — Przecież ty mnie nie znałeś!
 — O, wiedziano bardzo dobrze, że przybędziesz statkiem reisa efiendiny i miano mi cię pokazać.
 — Nie zgodziłeś się więc na morderstwo. Jak to przyjęto?
 — Zwiedli mnie; udali, że mój opór przyjmują obojętnie, a potem wezwali mnie, abym z fakirem i kuglarzem poszedł do grobu Marabuta.
 — Abd el Barak z wami nie poszedł?
 — Nie. Musiał odjechać.
 — Dokąd?
 — Tego nie mogłem się dowiedzieć. Słyszałem tylko kilka tajemnych słów, z których wnoszę, że zamierza, któregoś z handlarzy niewolnikami ostrzec przed reisem eifendiną.
 — Więc sądzisz, że go już niema w Sijut?
 — Nie zdaje mi się, aby to było prawdopodobne.
 — Hm! Wmówiono więc w ciebie, że tu jest grobowiec Marabuta?
 — Tak. Dlaczegóż miałbym nie wierzyć? Fakir, który mi to powiedział, jest przecież człowiekiem świętym.
 — Tak, tak, — świętym, który kłamie i morduje. Zbyt jesteś łatwowierny.
 — Nie dziw się effendi! Przecież i ciebie zdołał on tu zwabić.