Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.1.djvu/309

Nie wątpię zresztą, że sami funkcyonaryusze sądowi ostrzegliby tych drabów.
 — A zatem cóż chcesz uczynić?
 — Będę ich śledził, a jeśli który z nich dostanie się w moje ręce, zaskarżę go i nie spocznę, dopóki nie zostanie ukarany.
 — Zanim go ty zaskarżysz, zginie od noża mojego. Najgorszy z nich wszystkich to ten obłudnik Abd Asi, gdyż wszyscy uważają go za najpobożniejszego człowieka, a to tymczasem dyabeł w ludzkiej postaci.
 — Abd Asl? — zapytałem zdumiony. — Czy to może nazwisko świętego fakira?
 — Oczywiście.
 — A czy znasz imię Ibn Asl?
 Zapytany spojrzał na mnie badawczo, a potem spytał:
 — Pytasz mnie, bo przypominasz sobie Dahabieh, na której jako majtek służyłem.
 — Mylisz się. Najzupełniej mi obojętne, czy na tym, czy na innym statku służyłeś.
 — Więc powiem ci, że bardzo dobrze znam imię Ibn Asl.
 — Czy ten człowiek spokrewniony z Abd Aslem?
 — Ibn Asl to jego syn, którego nazywają zwykle El Dżazur, śmiały.
 — Dziękuję ci, bo ta wiadomość otwarła mi ostatecznie wrota tajemnicy, której rozwiązanie było bardzo trudne. Czy byłeś kiedy w Chartumie?
 — Już nieraz.
 — Znasz tam kupca nazwiskiem Barjada el Amin?
 — Nawet bardzo dobrze.
 — Co to za człowiek?
 — Uważają go powszechnie za uczciwego i zdaje mi się, że on na to zupełnie zasługuje.
 — Bardzo się z tego cieszę.
 — Czy może wybierasz się do Chartumu?
 — Tak.
 — Effendi! Jeśli ci potrzeba służącego, weź mnie