Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.1.djvu/342

 — Nie.
 — To szczególne. Taki handlarz jak ty, miałby nie znać tej miejscowości? To wydaje mi się podejrzane. Nie dawniej jak przed rokiem wieziono Nilem niewolników z Karanak do Kauleh; miano ich sprowadzić do Messalamie. Statek wpadł jednak w nasze ręce i handlarzom odebraliśmy nieszczęśliwych niewolników. Przywódca, który nam umknął, był tak podobny do ciebie, jak jedna kropla wody do drugiej. Pytałem jednego z pojmanych o twoje imię, a on podał je, lecz brzmiało całkiem inaczej, niż obecne.
 — To dowodzi przecież, że nie jestem tym, za kogo mnie uważasz.
 — To może także dowodzić, że nosisz rozmaite nazwiska. Widziałem wówczas twarz twoją i dotąd nie zapomniałem, jak wygląda.
 — Panie, ja jestem uczciwym handlarzem! Może to poświadczyć także ten effendi, obok którego siedzisz. Zapytaj go, on zna mnie dobrze i nawet ze mną chce jechać do Chartumu.
 Ze strony Murada było to zuchwalstwo.
 — Czy to prawda? Znasz go? — zapytał mię porucznik.
 — Znam go pod tem nazwiskiem, jakie ci podał.
 — Czy mówił z tobą o łowach na niewolników?
 — Tak jest; wczoraj wieczorem.
 — Co powiedział?
 — Chciał mi dać siostrę za żonę, jeślilbym zechciał dopomóc mu w handlu niewolnikami.
 — Opowiedz to obszernie, effendi!
 Usłuchałem wezwania, gdyż nie widziałem powodu, dla którego miałbym milczeć na korzyść Turka, lub nawet kłamać. Murad zacisnął zęby i patrzył na mnie wzrokiem, mówiącym wyraźnie, że przy sposobności zemści się na mnie krwawo.
 — No i cóż ty na to? — zapytał go porucznik, kiedy skończyłem.
 — Miałem bardzo słuszny powód, aby mu to