i z prośbą o kartkę. Za nim ukazał się murzyn, by zapalić lampę. Gdy się obaj oddalili, wrócił Nassyr. Był z powodu wieczerzy w haremie i otrzymał tam dla mnie następujące oświadczenie:
— Panie, jesteś wielkim lekarzem. Twój środek pomógł; ból zębów zniknął zupełnie i nie wrócił więcej. Czy umiesz leczyć i inne choroby?
— Umiem. Czy masz jeszcze jakiego pacyenta w domu?
— Niestety! To moja siostra.
— Na co cierpi?
— Na chorobę, o której kobieta ani dziewczyna mówić nie lubi, lecz ty zdobyłeś jej zaufanie i kazała mi powiedzieć ci wszystko otwarcie. Oto od pewnego czasu traci ozdobę głowy.
— Włosy? W takim razie musisz mi odpowiedzieć na kilka pytań, których nie zadaje się zwykle, do których postawienia jednak jako lekarz jestem uprawniony.
— Pytaj śmiało! Ja cię objaśnię.
— Ile lat ma twoja siostra?
Zawahał się z odpowiedzią, ponieważ pytanie takie uchodzi na Wschodzie za niedyskretne, i zapytał:
— Czy ta wiadomość potrzebna panu koniecznie?
— Koniecznie.
— W takim razie powiem ci, że Latafa ma dwudziesty rok.
Na Wschodzie dziewczyna, mająca lat dwadzieścia, uchodzi za starą, mimoto, jak wskazuje imię, musiała posiadać pociągające zalety, gdyż letafa znaczy tyle, co godna miłości. Tem trzeźwiej musiało też brzmieć następne pytanie:
— Czy to rzeczywista łysina?
Mówiąc otwarcie, wygłosiłem te słowa, ażeby zobaczyć, jakie też wrażenie uczynią na Turku. Załamał ręce, zrobił minę, jakby otrzymał policzek i zawołał:
— O Allah, Allah, co za pytanie! Jak nieszczęśliwemi muszą się czuć kobiety Franków, skoro lekarze zmuszają je do takich wyjaśnień.
Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.1.djvu/60
Ta strona została przepisana.
