Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.2.djvu/20

się z nami, nie zaskoczyło go widocznie, a całe zachowanie się świadczyło, że spodziewał się nas spotkać. Jak to wszystko wytłómaczyć? Nie oddałem się jednak na razie domysłom; należało go przedewszystkiem obserwować. Okłamał mnie, więc uważałem za najlepsze i jemu nie powiedzieć całej prawdy, odpowiedziałem więc na jego zapytanie:
 — Przybywam z Badjaruja.
 — I tam byli także żołnierze?
 — Nie. Spotkałem się z nimi tutaj, a oni pozwolili mi skorzystać ze studni.
 W kątach ust jego zadrgał chytry uśmieszek, lecz udał, że mi wierzy, i pytał dalej:
 — Skąd oni przybywają? Gdzie byli?
 — Nie wiem tego.
 — Wiesz, bo musiałeś mówić z nimi!
 — Prosiłem ich o pozwolenie zakwaterowania się tutaj, a ponadto nic nie mówiłem. Uważam też za brak uprzejmości wypytywanie nieznajomych zaraz po spotkaniu się z nimi o najrozmaitsze drobnostki.
 — W pustyni i na stepie jest ciekawość bardzo ważną rzeczą i dlatego proszę cię o pozwolenie zapytania się, która miejscowość jest twoim celem podróży?
 — Zdążam do Kamlinu nad Błękitnym Nilem.
 — To prawdopodobnie przejdziesz pod El Salaya przez Biały Nil.
 — Tak.
 — A dokąd dążą żołnierze?
 — Nie wiem. Powiedziałem ci już, że nie pytałem ich o nic.
 Zwrócił się nagle do przewodnika, siedzącego obok mnie i zapytał go:
 — A kto ty jesteś? W każdym razie Ben Arab?
 Sądziłem, że zapytany słysząc to, co mówiłem, nabierze nieufności i nie będzie go informował, tymczasem on wbrew moim oczekiwaniom odpowiedział;
 — Jestem Ben Arab, bo należę do Beni Fessarów.
 — Przybywasz teraz z ojczyzny?