Strona:Karol May - W Kraju Mahdiego T.3.djvu/20

kilkakrotnie na niego zawołałem. Dopiero po upływie dłuższego czasu odpowiedział mi z wnętrza chaty — Effendi, schwytali mię i nie chcą puścić, mniemają bowiem, że jesteś Ibn Aslem.
 — Czy jest tam dowódca w tokulu? — zapytałem.
 — Jest.
 — Niech wyjdzie! Chcę się z nim rozmówić.
 Nie odpowiedział nic. Dopiero po upływie kilku minut wyszedł przed otwór i stanął. Ręce miał związane na plecach, a oprócz tego opasany był powrozem, którego koniec sięgał aż do wnętrza chaty. Na tym powrozie można go było w każdej chwili wciągnąć do chaty z powrotem.
 — I cóż? — zapytałem — Gdzie jest naczelnik?
 — W tokulu, z ktorego nie wyjdzie za żadną cenę. Proszę cię, odejdź natychmiast.
 — A jeżeli nie odejdę?
 — To wciągną mię na powrozie do wnętrza chaty i zamordują.
 — A gdybym odszedł?
 — Będą się naradzali.
 — Kiedyż się dowiem o rezultacie tych narad?
 — Jutro.
 — Dlaczego aż tak późno? Wiesz przecie, jak nam się śpieszy. Gdzie i w jaki sposób możemy się od nich czegoś dowiedzieć? Powiedziałeś może, gdzie się znajduje nasza łódź?
 — Nie. Mówiłem, że znam wprawdzie to miejsce, lecz nie umiałbym go opisać. Może przekonam ich jeszcze, że ty nie jesteś Ibn Aslem. Odejdź i czekaj spokojnie do jutra. Nie próbuj mię nawet uwolnić, bo pogorszyłbyś całą sprawę.
 — Usunę się i rozważę, co mam czynić. Powiedz jednak naczelnikowi, że skoro świt powrócę. Opowiedz mu wszystko, co wiesz o mnie, i ostrzeż go, że zapłaci życiem, jeżeli tobie bodaj jeden włos z głowy spadnie.
 Agadi zniknął w drzwiach tokulu, a ja z asakerami odszedłem, jednakże niedaleko.